ΠΕΡΙ ΟΙΝΟΥ !

  Το αμπέλι έχει, κατά τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων χρόνων.

Κουκούτσια αγριοστάφυλων έχουν βρεθεί ακόμη και σε σπηλιές που κατοικήθηκαν από    νομαδικές προϊστορικές φυλές.Πριν από την εποχή των παγετώνων ευδοκιμούσε στην πολική ζώνη, στην Ισλανδία, τη Βόρεια Ευρώπη, τη βορειοδυτική Ασία, ακόμη και στην Αλάσκα. Οι παγετώνες όμως περιόρισαν την εξάπλωσή του και επέβαλαν γεωγραφική απομόνωση μεταξύ ποικιλιών, που τελικά εξελίχθηκαν σε διαφορετικά είδη, "απώθησαν" διάφορους πληθυσμούς άγριων αμπέλων προς θερμότερες ζώνες, όπως την κεντρική-ανατολική Ασία, (από όπου τελικά πέρασαν ευρασιατικά στελέχη και στην Αμερική), την κεντρική-νότια Ευρώπη, αλλά, το σημαντικότερο, προς την ευρύτερη περιοχή του νοτίου Καυκάσου.

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα…

Φίλη άνεργη ταξίδεψε στην Πάρο, έχοντας γνωστούς στο νησί μήπως και βρει καμιά δουλειά ως σερβιτόρα τώρα το καλοκαιράκι. Της πρότειναν λοιπόν να εργαστεί σε καφέ με το αστρονομικό ποσό των 4 ευρώ την ώρα και εννοείται μαύρα.Αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι ότι χρόνια τώρα στην Ελλάδα υπάρχει ένα άτυπο-άγραφο συμβόλαιο για την εποχιακή δουλειά του σερβιτόρου, που αναφέρει ρητά ότι οι περισσότεροι που θέλουν να δουλέψουν στα νησιά, θα ασκήσουν αδήλωτη και κακοπληρωμένη εργασία.

ΠΕΡΙ ΟΙΝΟΥ

Η λέξη "κρασί" αντικατέστησε τη λέξη "οίνος" στους βυζαντινούς χρόνους -η αντικατάσταση αυτή επιταχύνθηκε ίσως από το ότι ο "οίνος" (όπως και ο "άρτος") αποτελούσε πλέον όρο του χριστιανικού λειτουργικού-θρησκευτικού λεξιλογίου, μετατράπηκε δηλαδή σε "λέξη ταμπού". Η λέξη κατάγεται, με μεσολάβηση των τύπων κρασίν<κρασίον, από τη λέξη κράσις=ανάμειξη, που με τη σειρά της είναι παράγωγο του ελληνικού θέματος κρα- (πρβλ. το ρήμα κεράννυμι=αναμειγνύω και το ουσ. κρατήρ=σκεύος ανάμειξης). Η ετυμολογία της λέξης αντανακλά τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ανακατεμένο με νερό.